Vanmorgen was het gelijk anders wakker worden, licht in de kamer.
Eindelijk de zon, en gelijk ziet alles er anders uit.
Heel stilletjes hoop ik dat ik met het uitlaten van Ulli de hond, de groep Sijsjes weer tegen kom.
Ze zijn er het hele weekend al, in de wijk waar ik woon.
Natuurlijk al verschillende foto’s gemaakt, maar ja als je een foto kunt maken van een Sijs met zonlicht, dat zou natuurlijk geweldig zijn.
En dat geluk had ik vanmorgen.
Al van verre hoorde ik vanuit een boom een heel gekwetter, een groep van zeker 17 Sijsjes (Carduelis spinus) , in gezelschap van enkele Groenlingen(Carduelis chloris).
Altijd weer verbaas ik mij er weer over hoe mooi deze vogels zijn, ze zouden zo uit de tropen kunnen komen. Het zijn wat mij betreft echte zonnestraaltjes, mooi om te zien en het is heerlijk om hun gezang en gekwetter aan te horen.
Ze hebben ook heel veel van een Kanarie weg, en dat is ook niet zo verwonderlijk, want ze behoren allemaal tot de familie van de Vinken(Fringillidae), net als ook de Groenling.
Tijdens onze vakantie, in Oberaula (Duitsland) zag ik een paar maal de Europese Kanarie(Serinus serinus)die heel veel lijkt op de Sijs, maar wat gelijk opvalt (als je beter kijkt) is het verschil in de snavel vorm. De Sijs heeft toch wel een behoorlijk spits redelijk groot snaveltje, terwijl de Europese kanarie een heel bescheiden snaveltje heeft.
Europese Kanarie – Serinus serinus
De Eurpese kanarie is in Nederland nog steeds een zeldzame verschijning , en ik hoop dan ook dat ik ooit nog een keer dat geluk heb.
Maar dat maakt allemaal niet uit , ik was al lang blij met deze groep Sijsjes, die waarschijnlijk helemaal ergens uit Noord of Oost Europa is gekomen om hier te overwinteren, en anders dan voorgaande jaren, duurde het deze winter wel erg lang voordat ik in de wijk waar ik woon een Sijs kon ontdekken.
Sijs – Carduelis spinus