Het was zover de boel vanmorgen ingepakt, een laatste keer nog richting de zee.
Daar was het nog steeds flink aan het waaien, voor Ulli was de zandstorm die er op dat moment nog steeds was geen pretje.
Dus ik besloot dan ook terug te gaan. Onderweg terug kwam mij al een auto van het Waterschap tegemoet.
( https://anneliesnatuurlijk.nl embedded video’s van Youtube op de website. Daartoe is de ‘Privacymodus inschakelen’ aangevinkt. Dit betekent dat YouTube geen informatie opslaat tot het moment dat u de video gaat bekijken )
Het bleek dat het waterpeil langs de Zeeuwse dijken vannacht was gestegen tot 3,99 meter boven NAP, het hoogste niveau in Zeeland sinds de watersnoodramp in 1953.
Deze hoge stand was trouwens niet verwacht. De schade leek mee te vallen, maar alle dijken moeten nog geinspecteerd worden.
Wij gingen weer richting huis naar de Veluwe naar Eerbeek dat op 17,4 m. N.A.P hoogte ligt.
Bij Meteo Beverwijk.nl kun je kijken hoe hoog je woont.
Op de terugweg was het nog steeds flink aan het waaien, maar het was in ieder geval droog weer.
We hadden weer besloten om de snelweg zoveel mogelijk te mijden.
En zo kon het gebeuren dat er tussen Ouddorp en Ouddorphaven we ineens 2 Kleine Zilverreigers in een weiland zagen landen.
Daar moesten we natuurlijk even voor terugrijden om een foto te maken. In het weiland bleken ook nog eens 24 Wulpen te zitten.
We kwamen langs plaatsen zoals Abbenbroek en Geervliet voor ons heel bekend, omdat daar heel lang familie van ons heeft gewoond.
Heel even nog een stukje Biesbosch nog meegepakt, waar we een prachtige Blauwe Kiekendief zagen jagen.
En de lucht begon er steeds maar dreigende uit te zien.
Af en toe kwamen we langs plekken waar nog een beetje sneeuw lag, en soms passeerde er een auto met een laagje sneeuw op het dak.
Van het thuisfront hoorde we later dat het ook in Eerbeek gesneeuwd had.
Zeeland was de moeite waard, maar helaas kwamen we tijd te kort.
Maar ja als we die prachtprijs van Staatsbosbeheer niet hadden gewonnen, dan had dat nog wel eens heel lang kunnen duren, voordat wij naar Zeeland zouden gaan.
Toch wel heel apart dat we beiden daar nog nooit geweest waren.(niet meegerekend dan de bootreis waar ik als begeleider meeging tijdens een patiënten-vakantie).