We wandelen weer

Het is een beetje een rare dag . Vandaag zou mijn schoonvader jarig zijn geweest als hij nog geleefd had. Sinds zijn overlijden 3 september 2010 is er heel veel gebeurd in ons leven . Het is maar goed dat hij het allemaal niet heeft meegekregen wat zijn zoon allemaal is overkomen. Aan de andere kant….wat zou hij het leuk hebben gevonden als hij zijn achterkleinkinderen had mogen meemaken.

Vanmorgen was er nog steeds geen uitslag binnen van het bloedonderzoek.  De doktersassistente moest er achteraan bellen. Gelukkig was het kaliumgehalte nog steeds goed.(3.9).

Over ruim 2 weken moet ik de bloeddruk laten meten, en dan wordt er weer verder gekeken (w.s. over 6 weken weer bloedprikken).

Omdat manlief door de hormonen aan begint te komen, wil hij toch weer proberen ondanks de moeheid weer meer te bewegen. Dat kan natuurlijk met FysioFit bij de Fysiotherapeut (daar kwam de huisarts mee tijdens het gesprek op 21 januari ), maar manlief wil eigenlijk liever weer lopen.

Hij heeft inmiddels al weer een aantal wandelingen door het dorp gemaakt, en even daar buiten.

Maar vandaag ging het richting het Deelerwoud. We troffen het enorm, want we hadden het mooiste loopweer van de wereld. De temperatuur was nog rond het vriespunt, en op sommige plekken was alles nog wit aangezet, maar dat veranderde al snel toen de zon begon te schijnen . Dat gaf een mooi effect.

We zagen aan een groepje zeldzame Witkopstaartmeesjes – Aegithalos caudatus caudatus al vrij aan het begin van de wandeling. Ze waren een aantal minuten aanwezig in een boom waar wij dichtbij stonden , maar een goede foto maken, dat lukte voor geen meter.

In tegenstelling tot de vorige keer, zagen we ook wild, zowel Edelherten, als Damherten. Hoe dan ook het was weer genieten. We kregen tijdens de wandeling wel last van de achterkant van onze bovenbenen, maar voor de rest ging het aardig goed.