Tijd voor Pearl (deel 2) of een addertje onder het gras.

Heel langzaam komt het goede gevoel weer een beetje terug. We durven weer blij te zijn.

Met kinderen en kleinkinderen gaat het goed , en over Geert zijn hart is de cardioloog meer dan tevreden.

Wat wil een mens nog meer.

Daarom tijd voor een wandeling op de heide van het Deelerwoud bij Hoenderloo.

Het was alweer even geleden, en dat was voor ons allebei goed te merken. We hadden allebei zo iets van, dat gaat hem niet worden vandaag.

Maar als je dan eenmaal op die heide loopt,voel je de energie terugstromen. Overal die mooie paarse tint, heel veel vlinders, in dit geval de Atalanta een vlinder die in deze tijd van het jaar aan de grote trek is begonnen.

En tot onze verbazing trok het wolkendek helemaal open, en begon de zon te schijnen. Gelukkig was de warmte nog redelijk te doen, maar om de hele grote ronde te lopen, dat was iets te veel van het goede, daarom nemen we ook een afslag eerder, dan dat eigenlijk de bedoeling was .

Het is een stukje waar her en der wat bomen staan, en al lopend probeerde ik er achter te komen waar de Raaf zich bevond, die even daarvoor een boom was ingevlogen, mij ondertussen afvragend waarom we op dit gedeelte van de Veluwe nog nooit Hagedissen of Hazelwormen zijn tegen gekomen.

Opeens hoorde ik achter mij Geert roepen dat ik snel moest kijken. Ik achterom kijken naar de plek waar Geert naar toe wees, maar de vlinder die ik daar verwachte zag ik niet. Wat moet ik zien vraag ik nogmaals.

En opeens zie ik waar ik even daarvoor waarschijnlijk dicht langsheen ben gelopen.

Helemaal verstard en met opgeheven kop ligt niet ver van mij vandaan een prachtige slang, met over de lengte een zigzag patroon. Dit was onomstotelijk een Adder . Volgens Geert is het dier zeker 70 cm.

Heel voorzichtig maak ik een aantal foto’s en een filmpje. De Adder lijkt al die tijd bevroren, zelfs het gespleten tongetje blijft binnenboord.

Op het moment dat we besluiten om weer verder te gaan, houd de Adder het zelf voor gezien, en verdwijnt geruisloos over het pad richting de heide tussen het lange gras door uit ons beeld.

Hoe is het mogelijk grapte Geert dat je die Adder niet gezien hebt, je ziet van alles en zoiets zie je niet. Misschien toch tijd voor een nieuwe bril ?

Mijn enige verklaring was, dat ik te druk met het zoeken naar de Raaf was. Maar ja zelfs toen Geert het dier aanwees, zag ik het nog niet.

De rest van de wandeling raken we niet uitgepraat over onze bijzondere ontmoeting.

De laatste Adders die ik gezien heb is zeker 45 jaar geleden (oei, waar blijft de tijd)en dat was niet ver van mijn geboortehuis in Doetinchem.

Tegenover De Vijverberg het voetbalstadion van De Graafschap was een bosje met een, zoals wij dat noemden, grote zandbult.

Als kinderen zijnde speelden we daar altijd. Zo kon het dan ook gebeuren dat mijn broer(toen nog broertje) ging zitten, steunend met zijn handen in het gras terwijl daar 2 Addertjes lagen.

Gelukkig is er toen niets gebeurd.

De zigzag tekening weerhield mij er toen van om ze vast te pakken. Ik herkende die zigzagstreep van een foto , uit één van mijn natuurboeken waar ik regelmatig uit las. Zigzag betekende Giftig.

De zandbult in Doetinchem is al tijdens mijn kinderjaren verdwenen. Het hele gebiedje is toen in

Adder – Vipera berus

Adder – Vipera berus

handen gekomen van een familie die nauwe banden onderhield met het koningshuis, en die er in onze (kinder)ogen een paleisje bouwden. Hoe dan ook het gebiedje werd verboden voor onbevoegden zoals dat zo mooi heet.

Tegenwoordig is de Adder zeldzaam, of de Adder dat vroeger ook was weet ik niet, maar feit is dat dat dit de tweede keer in mijn leven is dat ik een Adder in het wild zie. Van een Adderbeet schijn je niet echt vrolijk te worden, maar gelukkig is een Adder een dier die de mens liever uit de weggaat. Deze Adder was zich waarschijnlijk aan het opwarmen in de zon, en daardoor totaal verrast door ons, en wij vanwege het feit dat wij dit toch schuwe dier aantroffen op een wandelpad.

Het was onze eerste wandeling sinds lange tijd weer op de heide, en dat werd ook nog eens een hele bijzondere wandeling dankzij de oplettendheid van Geert , want ik was er ziende blind langs gelopen.

Word vervolgd.


( https://anneliesnatuurlijk.nl embedded video’s van Youtube op de website. Daartoe is de ‘Privacymodus inschakelen’ aangevinkt. Dit betekent dat YouTube geen informatie opslaat tot het moment dat u de video gaat bekijken )