Afgelopen dinsdag moest ik naar de huisarts . Ruim op tijd zat ik in de wachtkamer, gelukkig kon manlief mij brengen, en was ik goed uitgerust toen ik aan de beurt was. Gelukkig was de bloeddruk weer keurig, maar de hartslag was even een ander verhaal . Ik vertelde haar van al die vage klachten , en eigenlijk wilde ze de medicatie weer aanpassen. Maar de snelle en slopende hartslag, deed haar toch anders doen besluiten.
Er werd wederom een ECG gemaakt, omdat het ECG wat in het ziekenhuis was gemaakt niet was aangeleverd , en ik moest die middag weer bloed laten prikken in het ziekenhuis, waaronder ook de kalium. Voor zover ik weet was het ECG goed.
Ondertussen kon ik thuis de trap nog nauwelijks op lopen,en dat werd heel vervelend, toen ik onze kleindochter naar bed wilde brengen. Gisteren moest manlief voor controle van de dikke darm kanker naar het ziekenhuis . Van te voren had ik snel nog even naar de huisartsenpraktijk gebeld , maar de assistente kon nog niets vertellen, omdat de uitslag nog niet besproken was met de huisarts..
Gelukkig bleek met manlief alles goed te zijn . Ter afsluiting moet er alleen nog een keer een maag/darm scopie worden gemaakt , iets waar manlief bepaald niet op zit te wachten. Aan de andere kant wordt hij dan misschien ontslagen door de MDL artsen, zodat de Uroloog dan misschien alleen nog overblijft.
Thuisgekomen was het antwoord app ingesproken. door de huisartsassistente . De kalium was weer iets gezakt, maar dat was niet de oorzaak van mijn klachten, maar de oorzaak bleek een te snel werkende Schildklier te zijn, en of ik even terug wilde bellen om kort te sluiten ,welk ziekenhuis mijn voorkeur had, want de huisarts wilde een internist/endocrinoloog laten meekijken. Ik wist even niet wat mij overkwam, geen moment had ik aan een snelwerkende Schildklier gedacht. Zoveel wist ik er eerlijk gezegd ook niet meer van af.
Gelukkig is er dan zoiets als internet , en viel alles op z’n plaats. Al die rare klachten , zoals het afvallen, die snelle hartslag, het niet tegen warmte kunnen, het trillen van de handen, het wankel op de benen staan , die abnormale moeheid, het slechte slapen, de brijige stoelgang, en waarschijnlijk ook mijn haaruitval. Ondertussen hoorde ik van onze oudste dochter (dochtersass.) dat er bijna 2 maanden wachttijd was. Ik was eerlijk gezegd blij dat er nu een naam op geplakt kon worden , maar aan de andere kant, zonk de moed mij in de schoenen. Nog 2 maanden !
Gelukkig kreeg ik zojuist een telefoontje van de huisarts . In opdracht van de specialist, start zij alvast met de behandeling, ik krijg Strumazol om de schildklier af te remmen, en Propranolol om de hartslag weer normaal te krijgen ,en het trillen van de handen tegen te gaan.
De medicijnen om de schildklier kunnen bijwerkingen geven, en dan moet ik aan de bel trekken .
Wat een bizarre ontwikkeling , ik moet alleen vanmiddag nog een keer het bloed laten prikken op antistoffen.
De website die ik heb gevonden geeft gelukkig wel veel informatie, en wordt ook door artsen aangeraden.