Jarenlang ben in de zorg werkzaam geweest, en gelukkig heb ik nog nooit een fout gemaakt met het uitzetten en uitdelen van medicatie.
Tijdens mijn opleiding in de zorg mocht je onder toezicht van een gediplomeerde in het 2e leerjaar voor het eerst medicijnen uitzetten.
Maar dit gebeurde pas nadat je van alle gangbare medicijnen die in een verpleeghuis voorgeschreven werden, de werking en voor welke ziekte het werd voorgeschreven uit je hoofd had geleerd.
En geloof me het werd er in gestampt.
Later toen ik gediplomeerd was mocht je geheel zelfstandig de medicijnen uitzetten en uitdelen.
Ziekenverzorging
Soms was je er wel een uur mee bezig, om voor een hele afdeling de medicatie uit te zetten voor de volgende dag.
In het psychiatrisch ziekenhuis waar ik na mijn diplomering ging werken, werd de medicatie altijd uitgezet tijdens de nachtdienst, en die heb ik heel wat gedraaid, iedere keer 7 nachten op een rij.
De volgende dag werden de medicijnen door het hoofd of de groepsoudste (1e verantwoordelijke) uitgedeeld, nadat er zorgvuldig gecontroleerd was.
Toen ik op een gegeven moment meer overdag werkte en zelf groepsoudste was, moest ik ook vaak de medicijnen controleren en uitdelen.
Later toen ik werkzaam was in een verzorgingshuis werden de medicijnen overdag uitgezet, en ook door die zelfde persoon uitgedeeld.
Toch heb ik wel meegemaakt dat een collega aan iemand de verkeerde medicatie toediende, of dat een patiënt in een onbewaakt ogenblik de medicatie van zijn buurman afpakte en doorslikte.
Soms zelfs met vervelende gevolgen.
Meestal werden die fouten veroorzaakt door de routine die er ingeslopen was,
Er werd voor zover ik het heb meegemaakt altijd keurig melding van de fout gemaakt, Later was je zelfs verplicht om een M.I.P. formulier (Meldingen Incidenten Patiëntenzorg) in te vullen .en voor zover ik dat weet is dat nog steeds.
En vanmorgen maakte ik voor het eerst een fout met medicatie.
Al jaren slik ik ‘s morgens en ‘s avonds noodgedwongen medicijnen.
Iedere morgen is er het zelfde ritueel, het gaat bijna op routine.
Opstaan wassen, aankleden, naar beneden, en dan dan de medicijnen uitzetten voor de hele dag.
De avond medicijnen zet ik dan altijd klaar in een bekertje in de vensterbank in de keuken. Zo staan de avondmedicijnen altijd in het zicht, opdat ik ze niet kan vergeten.
Dit gebeurd al jaren zo, en het gaat altijd goed tot aan vanmorgen.
Vanmorgen was ik druk in gesprek met manlief, tijdens het medicijnen uitzetten.
Ondertussen nam ik al pratende de pillen voor de hele dag in, waaronder ook de avond pillen.
Op het moment dat ik het in de gaten had, was het al te laat.
Dus toch maar even de vervanger van onze huisarts gebeld, waarop een hele vriendelijke assistente mij vroeg of dit per ongeluk was gebeurd.
Voor de zekerheid werd er ook nog even overlegd met de apotheek, en daar gaven ze aan dat het niet veel kwaad kon, maar dat hoofdpijn duizeligheid, en last van de maag wel als bijverschijnselen konden optreden.
En natuurlijk had ik van 2 van de 3 last, vooral de duizeligheid.
Maar gelukkig in de loop van de middag ging dat gevoel weer over, en is alles uiteindelijk goed afgelopen. Morgen met het uitzetten van de medicijnen toch maar beter de gedachten erbij houden, en niet te veel praten.
Ik weet eigenlijk niet meer waar manlief en ik het vanmorgen over hadden, maar volgens mij ging dat over de herdenkings bijeenkomst in het verpleeghuis, de avond daarvoor.
19 mensen waren daar de afgelopen 3 maanden overleden, waaronder mijn moeder.
Onder de overleden mensen bevond zich nog iemand die ik van vroeger kende.
Zijn vrouw en dochter ontdekte ik tussen de genodigden. Jaren geleden dat we elkaar gezien hadden, maar er was gelijk herkenning van beide kanten.
Ooit had ik 3 weken vakantiewerk gedaan als meisje van 15 in dat zelfde verpleeghuis (waar uiteindelijk mijn beide ouders zijn overleden), en haar man was daar toen al jaren werkzaam als kok.
Een hele vriendelijke man in mijn herinnering, die uiteindelijk is gestorven in het verpleeghuis waar hij zelf jaren lang gewerkt had.