Afgelopen dinsdag (28 juli ) moest manlief naar de cardioloog voor een APK keuring zoals hij dat zo mooi kan zeggen.
We gingen dan ook richting het ziekenhuis, gelukkig niet echt zenuwachtig, maar een beetje spannend was het wel.
Dat krijg je als je ooit problemen met je hart hebt gehad, je blijft onder controle staan bij de cardioloog.
En nu was het extra spannend , omdat we wisten dat het hart het moeilijk had gehad, door de ernstige bloedarmoede ontstaan door de dikke darm tumor.
Dus aangekomen in het ziekenhuis begon manlief vol frisse moed (maar niet heus) aan zijn Tour de Gelre, zoals onze oudste dochter de fietstest met ECG noemde.
Een aantal jaren geleden werd hij tijdens de fietstest gelijk gearresteerd, zoals de cardioloog dat zo mooi verwoorde, want het was misse boel, en manlief werd gelijk opgenomen.
Hoe het kan weet ik niet, maar het blijft ergens in je achterhoofd rondspoken.
Maar gelukkig gingen er geen toeters en bellen, manlief had zonder problemen er flink op los getrapt.
Daarna was het een tijdje wachten geblazen, en toen konden we naar binnen toe, en werden we begroet door een cardiologe die gelijk met de deur in huis viel……..alles ziet er prima uit, en ik ben dik tevreden, en ik zie u over een jaar terug bij mij op het spreekuur. Zo verliep het ongeveer als ik het gesprek heel kort samenvat.
Het zuurstof tekort in februari was echt door de ernstige bloedarmoede (die werd veroorzaakt door de tumor) ontstaan, en dat werd nu voor het eerst bevestigd, en dat betekend dat er dus niet opnieuw gedotterd moet worden.
We hadden al die tijd zelf al het gevoel dat de tumor de grote boosdoener was, maar aan de andere kant hoorden we ook steeds de woorden van de verpleging in Nieuwegein nog nagalmen in onze oren….”de meeste patiënten zien we weer terug na het dotteren meestal al na een jaar ”. Mooi niet dus, manlief gooit al een aantal jaren de statistieken in de war, in ieder geval tot nu toe.
We besloten na het gesprek even bij te komen in het ziekenhuis restaurant, met een kopje koffie, want dat hadden we op dat moment hard nodig. Bijna gelijktijdig spraken we de zelfde zin uit ”zo.. we kunnen met een gerust hart weer verder”.
We hebben nu bijna 7 jaren met heel veel narigheid achter de rug, en waarvan het laatste anderhalf jaar misschien nog wel de meeste littekens heeft achter gelaten, volgens een gezegde moeten er nu 7 goede jaren aanbreken, Er zijn geen spiegels gesneuveld, want dat schijnt ook ongeluk te brengen, maar goed een zwarte kat kan ook weer ongeluk brengen, en laat die nu net vanmorgen de tuin uitlopen.
Gelukkig zijn wij beiden niet zo bijgelovig, vanaf nu gaat het alleen maar beter worden, en voorlopig is Nieuwegein niet in beeld, sterker nog als het komende jaar goed verloopt, gaat er volgend jaar gestart worden met de afbouw van de medicatie.
Nieuwegein das pas fijn, maar niet heus, waren woorden die ik toen te pas en te onpas gebruikte. We zijn er nog 1x geweest omdat manlief aan een onderzoek meedeed. Het was een onderzoek waarbij 1 groep een behoorlijk duur medicijn 3 maanden langer moest slikken, en een andere groep kreeg die 3 maanden een placebo (nepmedicijn). Beide groepen wisten niet of ze het echte of het nepmedicijn slikten..Helaas hebben we nooit vernomen hoe het onderzoek uiteindelijk is verlopen, en of manlief nu het echte of het nepmedicijn heeft geslikt. Gelukkig is er nu al meer contact geweest met de onderzoekers van het dikkedarmkanker onderzoek, waar manlief nu aan meedoet.
Nieuwegein je kunt er maar beter niet zijn, en mochten we er ooit nog in de buurt komen, dan slaan we de richting van het doorgaand verkeer in, zeker weten. Zie ook onderstaand Blog: 22-12-2011