Met de jaarlijkse bloed en bloeddruk controle viel ik door de mand, bloeddruk veel te hoog . Geen idee waardoor, misschien de spanning over de gezondheid van manlief, of over de achteruitgang en het verlies van Ulli. Omdat ik eerder in het jaar nog een flink kaliumtekort had gehad en daarom al een tijd kalium aan het slikken was, werd er voorgesteld om de kalium te verdubbelen , zoveel slikte ik per slot van rekening niet.
Over een maand moest ik een week lang de bloeddruk bijhouden en de kalium weer laten bepalen .
Aanvankelijk leek het erop dat het beter ging , maar dit was maar van korte duur. Ik begon vocht vast te houden, dus ik trok weer aan de bel . De kalium werd weer gehalveerd , en ik kreeg een plastablet om de pompkracht van het hart te verbeteren .
Maar de dag erop viel het mij op dat ik nauwelijks nog vooruit kon komen . Ik was letterlijk en figuurlijk uitgeput . De volgende dag vond de huisarts het verstandiger om mij door te sturen naar het ziekenhuis, op verdenking van een ontstoken Blindedarm. Ik had ondertussen enorme pijn onderin de buik , en alles wat ik die morgen had gegeten was er weer uitgekomen . Tijdens onderzoek was er ook loslaatpijn. Mijn hart sloeg voor mijn gevoel op hol, en ondanks dat ik (toen) geen koorts had , voelde ik volgens de huisarts warm aan, en bleek ik idd een hele snelle hartslag te hebben .
En zo kon het gebeuren dat ik op woensdag werd opgenomen in het ziekenhuis , na het maken van een Echo en een C.T.scan niet met een ontstoken Blindedarm , maar met de diagnose Diverticulitis, en met een een flink kalium te kort . Er werd een E.C.G. (hartfilmpje) gemaakt, en daar was op te zien, dat er idd een kalium tekort bestond. Op vrijdag was de kalium weer op pijl gebracht d.m.v. infusen, en op zaterdag 16 november ging het licht op groen op het moment dat de ontstekingswaarden in het bloed weer normaal waren .
Ik was zo blij dat ik na een onrustige nacht (door een verwarde overbuurman) toch naar huis mocht (bang dat de bloeddruk te hoog was). Gelukkig werd ik halverwege de nacht met bed en al op een lege 4 persoonskamer gelegd, zodat ik nog een paar uur kon slapen.
Met een hartslag van heb ik jou daar, een irritant kuchje (longen waren schoon), en met opgezwollen benen verpakt in Tubigrip , en met de opdracht om veel bananen te eten (kaliumbommen), mocht ik naar huis. Eerlijk gezegd ik ben ik schoon aan de latten.
Vandaag maar eens de huisarts bellen wanneer ik weer de kalium moet laten prikken.
Natriumchloride 0,9%,+ Kalium