Ik heb het nooit zo op de winter gehad, en de laatste jaren al helemaal niet meer.
Ook al vind ik dat ieder seizoen wel zijn charme heeft, ik ben altijd weer blij als de winter voorbij is, en de dagen weer langer worden.
De laatste jaren kan ik echt tegen de wintermaanden opzien, en dat heeft vooral te maken met de gezondheid van manlief . Ook deze wintermaanden is het weer hommeles.
Dachten we na 10 januari het ergste wel weer gehad te hebben voor wat betreft de gezondheid van manlief (zie ook het blog Een dag met een staartje) maar die droom was snel voorbij.
Maar helaas begin vorige week werd ik opeens overvallen door een kort maar venijnig buikgriepje. Gelukkig maar van korte duur, maar wel met de schrik in mijn benen, want ik was als de dood dat manlief het ook zou krijgen, en alle voorzorgsmaatregelen ten spijt, werd op de dag dat ik mij weer redelijk voelde manlief ineens ziek.
Manlief had ’s morgens nog bloed geprikt in het ziekenhuis ivm de kalium , en er was totaal niets aan de hand. In de loop van de avond werd hij van het ene op het andere moment behoorlijk ziek, en hield hij helemaal niets meer binnen.
Maar gelukkig kwam op een gegeven moment de maag weer tot rust, en was hij zo moe dat hij eigenlijk alleen maar wilde slapen.
Rond een uur of 5 ’s morgens kon hij niet meer zelfstandig zijn bed uit komen, hij was totaal de kracht in zijn spieren kwijt. Uiteindelijk is het met veel gemier en gemartel en met hulp van mij wel gelukt, maar je moet niet vragen hoe . Daarna wilde manlief onder geen voorwaarde meer terug naar bed, en is hij op de bank in de woonkamer gaan liggen.
Vanaf dat moment was ik mantelzorger in optima forma. Als eerste moest manlief zijn belangrijkste medicijn binnen krijgen (Abiraterone) en binnen zien te houden op een nuchtere maag . Gelukkig ging dit goed, en na een uurtje kon ik de volgende stappen zetten, namelijk vocht en andere medicatie beetje bij beetje aanbieden, en met steeds 20 a 30 minuten pauze . Gelukkig ging ook dat goed, aan het eind van de morgen had manlief al ruim een liter vocht binnen gekregen. Maar helaas kwamen toen de darmen in opstand. 
Gelukkig lukte het manlief om met steun van mij bij het toilet te komen, maar het viel allemaal lang niet mee . Ik had ondertussen wel een bureaustoel omgetoverd tot rolstoel, en die hield ik voor de zekerheid in de buurt.
Zo hebben we de hele middag maar wat aan geklungeld, met als resultaat dat manlief aan het eind van de middag al ruim 2 liter vocht naar binnen had gekregen inclusief een soepkom bouillon. Alle medicatie was gelukkig ook blijven liggen op de maag, en de darmen leken in de loop van de middag wat tot rust te komen. Het leek voor ons gevoel dat het ergste achter de rug was.
Maar onze middelste dochter die medicijnen had opgehaald bij de apotheek, en deze kwam brengen aan het eind van de middag, dacht daar toch even heel anders over, ze liet dan ook aan mij weten geschrokken te zijn.
Manlief vond het allemaal wel best, hij besloot weer languit te gaan liggen op bank, en binnen de kortste keren viel hij in slaap . Anderhalf uur later konden onze oudste (die even langs kwam) en ik manlief maar moeilijk wakker krijgen. Hij reageerde niet meer adequaat, en hij liet zich steeds weer terugzakken op de bank, om vervolgens weer in slaap te vallen.
Op het moment dat onze dochter weer even contact kreeg met manlief besloot ze iol de HAP te bellen, en die besloten toch om even poolshoogte te komen nemen.
De dd arts was het met ons eens, dat de buikgriep een behoorlijke impact had op manlief, maar omdat de bloeddruk en de saturatie niet afwijkend waren , werd besloten om de situatie toch nog even aan te zien.
Afgelopen nacht is manlief op de bank in de woonkamer blijven liggen, want hij was bang dat hij als hij op bed zou gaan liggen, het bed niet meer uit het bed zou kunnen komen. Ik besloot op een luchtbed te gaan liggen in de woonkamer, zodat ik in de buurt was als hij mij nodig had .
De bureaustoel die ik omgetoverd had tot een soort rolstoel, stond grijpklaar in de buurt van de bank waarop manlief lag . Maar gelukkig lukte het ook om in polonaise heen en terug van bank naar het toilet te lopen.
Zo zijn we de nacht een beetje doorgekomen .
Vandaag ging het gelukkig langzamerhand steeds wat beter met manlief . Vanmiddag toen onze ”vage kennis” op bezoek kwam raakte manlief wel even behoorlijk geëmotioneerd, na een half uurtje besloot onze vriend “de vage kennis” weer naar huis te gaan, omdat het al met al toch wel vermoeiend voor manlief was.
De buikgriep is bij manlief nog niet helemaal over, maar ik heb goede hoop dat het ergste achter de rug is .