De jacht op verschillende dieren is 15 oktober weer geopend, een aantal dieren waaronder de hazen zijn weer het haasje. Bijna 20 jaar geleden bracht ik een haasje groot met de fles, de enige overlevende (2 jongen) van het grasmaaien met de zeis. De boer een natuurmens baalde hier verschrikkelijk van, en vroeg of ik mij wilde ontfermen over het haasje . Via de dierenarts kon ik aan een flesje en melk komen.
Haasje – 26-05-1996
1 keer per dag kreeg het haasje de fles net zoals de moerhaas dat doet, door maar 1 x per dag haar jongen te laten zogen. Heel leuk om dit te doen en in mijn ogen veel leuker dan jagen, ook al is dit in tegenstelling tot de jacht, nu verboden.
Het haasje kon al heel snel geheel zelfstandig eten, en het verhuisde naar de tuin, waar we een stuk van het gras hadden afgezet (onze halve tuin). Hij groeide als kool, en begon af en toe sprintjes te trekken. De tijd was aangebroken om hem weer los te laten in de omgeving waar hij ook vandaan kwam. Dat zouden we in het weekend dat daarop volgde doen, omdat manlief dan vrij was(auto).
En toen ging het mis, de dag voordat het haasje losgelaten zou worden, maakte het zulke rare capriolen, dat het met een achterpoot in het gaas kwam vast te zitten. Ik was erbij op dat moment, maar mijn hulp deed er niet meer toe, het was al te laat, want er hoopte zich onderhuids bloed op in de lies. We konden gelukkig gelijk terecht bij onze toenmalige dierenarts in Apeldoorn van de Wal,(geen idee meer hoe we daar ooit verzeild zijn geraakt, maar het had vast te maken met het feit,dat zij ook de hele populatie van de Apenheul onder haar hoede had, en heel goed bekend stond). Maar helaas zij kon niets meer betekenen voor het haasje, behalve dan het rustig te laten inslapen. Als ik mij goed herinner, was er een nare breuk ontstaan van de heup, en daardoor waren organen in de buikholte geraakt. Ik heb mij zelf lang verwijten gemaakt, had ik maar eerder de beslissing genomen om het haasje eerder los te laten, en had ik maar geweten dat dat gaas zo gevaarlijk kon zijn.