Geen beter middel om je hoofd even helemaal leeg te maken, dan een wandeling door bos en hei in deze tijd van het jaar. Het licht is zo mooi, en de geur is zo ….herfstig, een hele speciale geur.
De heide zo goed als helemaal uitgebloeid, af en toe valt er nog een paars plekje te ontdekken, die dan vervolgens ook gelijk in het bezit wordt genomen door een wat afgevlogen Dagpauwoog .
De meeste dagvlinders lijken trouwens te zijn weggevlogen of fladderen nog een beetje op hun laatste krachten., rond een heidestruikje dat nog bloeit.
Overal zijn er paddenstoelen zichtbaar in alle kleuren en maten. Toch stemt de Herfst mij soms ook wel wat droevig.
Eerder die dag kwamen er al weer heel wat V formaties van Grauwe ganzen en Kolganzen over Eerbeek over, altijd weer een prachtig gezicht, waar zouden ze vandaan komen. Nederland Ganzenland, zo was het altijd, maar niet meer . Nog niet zo heel lang geleden is de gans vogelvrij verklaard, en mogen ze nu ook in de wintermaanden geschoten worden.
Vrolijk wordt ik daar zeker niet van. Maar in de bossen is het rustig nog geen geweer geluiden tenminste…….. In de verte klinkt opeens een knal, een vrouwtjes Damhert met haar 2 jongen rennen van schrik het struikgewas in.
Het lijkt erop dat er een oefening van het leger is Naar alle waarschijnlijkheid zitten ze nog een heel eind van ons af, maar word het geluid zover gedragen door de wind. Het Damhert met de jongen komt even later ook weer voorzichtig te voorschijn. In de verte horen we heel even een Edelhert burlen, die zich waarschijnlijk in het rustgebied ophoud.
We verbazen er ons over dat het zo rustig is , we komen nauwelijks mensen tegen.
Opeens gaat de mobiel van Geert, en dat brengt ons weer terug in de werkelijkheid . We lopen al pratend weer verder, even is de natuur om ons heen een soort van stilleven geworden , we horen en zien niet veel meer. Totdat we richting het bos ineens worden ingehaald door 2 tetterende dames. Een soort van koffie/theekransje op de hei. Vooral 1 van de beide dames ratelde aan 1 stuk door , en duidelijk voor ons verstaanbaar. In stilte hoop ik dat de dames de afslag nemen, want anders is alle kans om nog wild te zien verkeken. En dat geluk is ons gegund ze nemen de afslag. Terwijl we de gang er weer inzetten zien we ineens een vrij grote zwarte spin met enorme kaken onze kant opkomen, naar wat later bleek een mannetjes Mijnspin (Operophtera brumata ) te zijn te zijn .
Gewone Mijnspin – Atypus affinis ♂️
Het was maar goed dat onze jongste dochter er op dat moment niet bij was. Even later een giga grote behaarde rups van de Veelvraat (Macrothylacia rubi), die de vaart er goed in had.
Veelvraat – Macrothylacia rubi
Als we een eindje over het pad het bos inlopen worden we opeens aangestaard door 4 paar ogen. Het lijkt of er een soort van herkenning is bij de Damherten(want dat waren het)want nadat ze even de zaak in ogenschouw namen gingen ze gewoon weer hun gang. Voor Ulli onze kruising Cairnterrier werd dit toch iets teveel van het goede.De jachthond werd opeens in hem wakker en dan is niets zo frustrerend als een riem , want hij begon opeens behoorlijk te joelen, en daarop besloten de herten toch in alle rust maar een eindje verder te gaan..
Na een stuk je gelopen te hebben, zien we ineens in de verte een paar hindes staan met al wat oudere jongen. 1 van de Edelherten heeft ons al snel in de gaten, en begint wat nerveus met 1 van haar voorpoten te stampen.
Vervolgens loopt het hele clubje verderop de begroeing in. Op het moment dat we de wandeling willen gaan vervolgen , komt hij ineens te voorschijn de koning van het bos .
Een prachtig mannetjeshert in de bloei van zijn leven. Heel even blijft hij op de open plek staan , en spant al zijn spieren aan, vervolgens loopt hij heel rustig, ook de begroeing verderop in. Voor ons was dit dan ook echt een moment waar je alleen maar op durft te hopen. Herfst, met al zijn geuren en kleuren Soms zo prachtig en rustgevend, soms ook zo onstuimig en grillig als het leven.
Edelhert – Cervus elaphus