Maandagmorgen, ik werd wakker,en gelijk bekroop mij een onbehagelijk gevoel.
Al snel wist ik het weer,de volgende morgen naar de tandarts.
De derde tandartsweek was in gegaan, daarna nog 1 week te gaan. Een aantal van mijn kiezen bleken er slechter aan toe te zijn dan met het blote oog waarneembaar. Waarschijnlijk is mijn medicijn gebruik daar debet aan, maar ja, een keuze om die te laten staan heb ik niet . Dan overleven waarschijnlijk mijn kiezen, maar dan leg ik zelf het loodje .
Twee, mogelijk drie, zijn niet meer te redden, dus dat is trekken geblazen, en omdat ik bloedverdunners gebruik, gaat er maar 1 per keer getrokken worden.
Nummer 1 ging er redelijk uit, en met 2 kleine hechtingen erin was het allemaal redelijk te doen. Maar de week erop met nummer 2 ging het helemaal mis, die moest er in stukken uit gehaald worden. Maar goed, de tandarts heeft mij een rit naar de kaakchirurg kunnen besparen, maar het kostte wel de nodige tijd, zodat ik er de oorzaak van was dat de wachtkamer behoorlijk vol raakte. In verband met eventuele nabloedingen moest ik nog wel even een tijdje in de wachtkamer blijven zitten voor het geval dat. Na nog een tijdje in de wachtkamer te hebben gezeten, mocht ik naar huis, 1 kies armer en 3 hechtingen rijker. Maar ondanks dat het herstel redelijk ging, was ik er die maandagmorgen niet gerust op .
Geert stelde dan ook voor om die middag een stukje te gaan wandelen op de heide.
De voorbereidingen voor de fractie vergadering had hij al helemaal klaar, en daarom leek het hem wel goed om even afleiding te zoeken.
De jongste dochter had ook wel zin om mee te gaan, dus zo gezegd zo gedaan.
Het was die dag best wel lekker weer, niet te koud of te warm, maar op de heide bij Hoog Buurlo stond een straffe wind, daarom besloot ik ook mijn dikke vest aan te houden. Nog had ik het koud, dat terwijl dochter en manlief vrolijk met ontblote armen rondliepen.
Er vlogen redelijk wat libellen en vlinders rond, nou ja vliegen, ze werden eerder overal neer gekwakt door de wind.
Jammer want een foto maken werd zo wel heel moeilijk.
Maar toch die middag nog wel mooie foto’s kunnen maken van een Roodborsttapuit, in dit geval een vrouwtje. Verder niet erg veel vogels gezien, maar toch was het volop genieten.
Doordat Geert last van zijn voet kreeg besloten we een korte route terug naar de auto te nemen. Nadat we rechts van ons een vennetje hadden gepaseerd, en even stil bleven staan om naar de Boerenzwaluwen te kijken, moesten we even later aan de kant voor een bestelautootje met daarin een natuurfotograaf(dit maakte de afbeeldingen en de tekst op de auto ons duidelijk). Hierdoor kwam het dat onze dochter iets achterop liep. Ze riep mij op een gegeven moment dat er een beest over de weg liep. Zij dacht in eerste instantie dat het om een Lieveheersbeestje ging. Bij haar aangekomen zag ik gelijk dat het om een spin ging, en wel een heel bijzondere spin. Onze dochter natuurlijk de Hemel in geprezen, maar zij was alleen maar blij dat ze de spin niet op haar kamer was tegengekomen.
Wat een prachtige spin, die Lentevuurspin, ook wel Lieveheersbeestjespin genoemd. Ik had wel eens een foto gezien van de Lentevuurspin, maar dat ik ooit de spin nog eens in het echt zou zien, daar had ik nog niet eens op durven te hopen.
Een zeldzaam beestje dat ook nog eens alleen op de Veluwe voor komt.
Deze spin betrof een mannetje , de vrouwtjes zijn zwart, en leven voornamelijk in hun holletje onder de grond, die zie je dus al helemaal nooit. Dit mannetje was was waarschijnlijk op zoek naar een vrouwtje.
Na een paar foto’s gemaakt te hebben heb ik voor alle zekerheid de spin toch maar even geholpen en de zandweg over gezet. Daar los gelaten in de vegetatie. Voor het zelfde geld was die natuurfotograaf weer over de zandweg terug komen rijden, en dan was het einde verhaal voor de spin(wat zal die man balen als hij ooit te weten komt waar hij langs is gereden).
Thuis gekomen voor alle zekerheid toch maar even gekeken naar informatie over de spin, ook al wist ik het zo goed als zeker.
In ieder geval; de tandarts was de rest van de dag vergeten en uit mijn hoofd.
Helaas, de dag erop slaagde de reddingspoging van kies nr.3 niet. Mijn voorgevoelens waren juist geweest. de wortelkanaal behandeling moest halverwege de behandeling gestaakt worden. Voorzien van een noodvulling kon ik naar huis en moest ik de volgende dag terug komen om de kies alsnog te laten trekken.
Nog 1 tandartsweek te gaan. Voorlopige stand; 3 kiezen armer(en dan heb ik het nog niet eens over de rekening).
Nu maar hopen dat de rest wel is te redden, en dat ik de komende jaren ook geen valpartijen meer meemaak. Dat was in mijn geval niet echt bevorderlijk voor mijn gebit. Wat dat betreft kun je maar beter in de natuur rondlopen want daar is het over het algemeen zachter vallen dan op het asfalt.
In ieder geval hoop ik dat mijn gebit er weer een tijdje tegen kan en dat de halfjaarlijkse controle weer voldoende zal zijn.
Maar hoe dan ook, ik heb hem gezien……………. de Lentevuurspin – Eresus-sandaliatus
Lentevuurspin – Eresus sandaliatus ♂️