Een weekje weg geweest.

We kregen de uitnodiging om samen met onze middelste dochter, schoonzoon, en kleindochter een weekje naar Duitsland te gaan . Ze hadden voor een week een Ferienhaus geboekt in het Moezelgebied, of beter gezegd; ” de Hünsrück”,en als we zin hadden, mochten wij mee.

Natuurlijk hadden wij daar zin in. Sterker nog alleen al het feit dat we deze vakantie in het vooruitzicht hadden, hield ons de afgelopen periode op been.

Bijna ging het hele feest niet door, omdat de besmettingsaantallen van Covid-19 in Nederland in de weken daarvoor behoorlijk toenamen, en Nederland rood kleurde op de Europese kaart.

Maar we hadden geluk, we mochten Duitsland in.

Manlief en ik besloten er een toeristische route van te maken, we wilden nog 1 x de plekken bezoeken waar we vroeger met de kinderen ook waren geweest. We probeerden het gebied van waar we wisten dat er overstromingen waren geweest zoveel mogelijk te mijden , maar helaas lukte dat niet helemaal, omdat we te maken kregen met een omleiding . We kwamen daardoor dwars door een dorp heen waar het water verschrikkelijk had huisgehouden. Zijwegen waren weggeslagen, en overal stond een gedeeltelijke, of complete huisraad voor de woning. Van een aantal huizen was een gedeelte van de fundering weggeslagen . Bijna in iedere zijstraat stond een Dixie, en overal lagen grote hopen met takken. We kwamen langs een parkeerterrein waar alleen maar auto’s stonden die van binnen en buiten onder de modder zaten. Toen we het dorp bijna uit waren, zagen we een geïmproviseerde vuilnisbelt, waar ook allemaal huisraad lag. We reden we nog een tijdje langs het stroompje wat de ramp had veroorzaakt. Overal lagen omgevallen bomen en de oever van het stroompje was 1 grote puinhoop met modder. Ik heb geen foto’s gemaakt, ik wilde niet de ramptoerist uithangen, we voelden ons toch al zo.

We zijn wel op de plekken geweest die we wilden bezoeken, en dat was ook leuk, omdat weer terug te zien. Onderweg kwamen heel veel leuke en  goede herinneringen boven. We zochten een mooi plekje uit waar manlief kon slapen, en ik even kon struinen met mijn camera .

Voor ons was de vakantie al begonnen op de heenreis.

We hadden een huis in een klein plaatsje met de naam Haserich, in de buurt van Cochem en Zell . Een prachtige mooie en afwisselende omgeving met heel veel wijngaarden. We waren er al een keer eerder geweest, toen was het in de winter, ook mooi. maar in de zomermaanden is het minstens zo mooi, zo niet mooier.

We hebben een prachtige week gehad , we hadden dan ook ontzettend geluk met het weer.  Onze kleindochter genoot met volle teugen. Om de hoek was een prachtige speeltuin, die zij ook nog eens voor het grootste gedeelte van de tijd voor zich alleen had. Gaandeweg de week werd het zelfs zomers . Het opblaas zwembadje was dan ook zeker niet voor niets meegenomen. Van Triviant in de avonduren kwam niet zoveel terecht, een groot gedeelte van de week zaten we ’s avonds buiten, te genieten van de prachtige sterrenhemel . Wat we niet wisten was dat Haserich zich onder een aanvlieg route bevind van een vliegveld, namelijk Frankfurt-Hahn in Lautzenhausen.
Tot onze grote verbazing kwam er vanuit het niets een groot lijnvliegtuig van achter de huizen te voorschijn aan de overkant van de sraat. Gelukkig was het geen drukke route . Van oorsprong is het vliegveld een militaire luchthaven . Ergens in de jaren 90 werd het in gebruik genomen voor burger vliegtuigen.

Al met al is de week voorbij gevlogen, we hebben mooie plekken gezien , en ik heb voor het eerst Zomertortels op de foto kunnen zetten, ook al was het van heel erg veraf. Een onverwacht moment was toch wel de aanwezigheid van, een prachtige in Nederland super zeldzame Gewone bronlibel .

Ik was met onze kleindochter een rondje aan het lopen, zij met haar loopfiets en ik met mijn camera , toen we langs het beekje kwamen, niet ver van het huis vandaan, zag ik een voor mij onbekende Libelle zitten op een plant langs de kant. Helaas lukte het op dat moment niet om een foto te maken, omdat onze kleindochter andere plannen had. Maar ’s middags kreeg ik gelukkig een herkansing.

Helaas zit het er weer op , de week is voorbij gevlogen. Manlief is tijdens de vakantie weer een jaartje ouder geworden, en dat hebben we in alle rust toch een beetje gevierd. Het was al met al genieten, wat er ook gebeurd , dit kan niemand ons meer afnemen.