Een prachtige dag

Alweer woensdag en het beloofde een prachtige dag te worden. Waar zullen we eens naar toe gaan was de vraag van manlief. Daar hoefde ik niet lang over na te denken, namelijk wandelen bij Neeltje Jans, in de hoop daar de Zwarte Zeekoet te zien, want die werd daar nog steeds gezien (waarneming.nl).

Het was daar heerlijk wandelen op de dijk, en omdat we vroeg waren was het er nog heerlijk rustig. Een groepje Middelste zaagbekken

, was volop aan het duiken op zoek naar voedsel., en 1 Wulp liep langs het water naar iets eetbaars te zoeken. En ineens zagen we beiden vrijwel op het zelfde moment iets boven het water uitkomen.
Het bleek om een Zeehond te gaan, die ons ook in de gaten had. Al snel bleek dat het er 2 waren, een moeder met een redelijk groot jong. Voor manlief en mijzelf onze eerste ontmoeting met zeehonden in de vrije natuur. Op een gegeven moment kwamen de dieren uit het water om te gaan zonnebaden op de vlonders die zich in het water bevinden in de vluchthaven op Neeltje Jans.

Even later verschenen er nog 2 Zeehonden. Prachtig om dit mee te maken, vooral de moeder en haar jong die geen moment stil lag. Moeder was heerlijk aan het wegdutten in het zonnetje, en het jong leek steeds onze aandacht te trekken, want hij of zij lag hooguit een paar minuten achter elkaar stil .

 

We konden daar wel uren blijven staan, maar we hadden ook nog in de planning om dicht bij huis de vloed mee te maken, en tot overmaat van ramp was de batterij van de camera leeg, en weigerde de reserve batterij dienst terwijl die opgeladen was, en was het geheugen kaartje vol geraakt door de filmpjes.

Dus terug naar Ouddorp en ondertussen probeerde ik tijdens de rit terug de camera weer.

Het lukte mij om hem met de reserve batterij weer even aan de praat te krijgen, en daardoor kon ik een aantal mindere foto’s verwijderen. En op het moment dat er voor ons een hele grote groep Goudplevieren neerstreek in een weiland waar wij langs reden, lukte het net om 2 foto’s te maken, en toen kreeg letterlijk de lens het heen en weer. Wat ik ook probeerde ik kon dit niet stoppen. Dus van narigheid de reservebatterij er maar uitgehaald. Terug in Ouddorp snel de andere batterij aan de oplader gelegd, een boterhammetje
naar binnen gewerkt, en de half opgeladen batterij weer in de camera gedaan, die gelukkig weer normaal deed. Snel de ruimtevretende filmpjes op een externe harde schijf gezet. en toen konden we nog net iets van de vloed meemaken.

Er waren nu een paar mensen en honden meer op het strand in vergelijking met de dagen ervoor. Ulli de hond was weer helemaal uitgelaten, en ging ineens heel doel bewust af op iets dat verderop in het zand lag, maar dat was voor ons toen nog niet zichtbaar. Het bleek om een dode Jan-van-Gent. te gaan. Echte zeevogels zijn het en ze brengen dan ook de meeste tijd op zee door. Helaas nog nooit levend in het wild gezien. We besloten om weer terug te gaan naar het appartement, want ik wilde eigenlijk weer terug naar Neeltje Jans, omdat de Zwarte Zeekoet ook die morgen weer was gesignaleerd. Een Zwarte Zeekoet hebben we helaas daar niet gezien, en ook een vermeende zeldzame Kuifaalscholver die ik op de foto had gezet, bleek toch een gewone Aalscholver te zijn. De Zeehonden lieten zich jammer genoeg niet meer zien.

Net op het moment dat we hadden besloten om terug te gaan, dook een eindje van de Middelste Zaagbekken vandaan, een zwartwitte vogel op. Het bleek om een Zeekoet te gaan, geen zeldzame Zwarte Zeekoet, maar mijn dag kon niet meer stuk, want dit was mijn eerste Zeekoet.
We bleven nog een poosje staan kijken, en toen de Zeekoet uit ons beeld verdween, besloten we weer richting Ouddorp te gaan. Onderweg kwamen we langs Vakantiepark Center Parcs Port Zélande aan het Grevelingenmeer. De zon was op dat moment aan het onder gaan, en er ontstond een goudachtige gloed boven het Grevelingenmeer. een mooie afsluiting van een prachtige zeer vermoeiende dag, maar waar we het maximale hebben uitgehaald.