Manlief kreeg gisteren te horen, dat hij in de loop van vandaag geopereerd zou worden. Hij was op de spoedlijst voor de OK geplaatst, maar dat betekende niet dat hij daadwerkelijk vandaag ook geopereerd ging worden. Hij moest iig vanaf middernacht nuchter blijven.
Gisteravond kwam ik erachter dat de bezorgers van het nieuwe bed, alleen beschikte over het telefoonnr. van manlief . Gelukkig kon ik hem vanmorgen nog bereiken zodat hij de telefoon kon doorschakelen. Voor de zekerheid had ik ook al een berichtje gestuurd naar de klantenservice van het bedrijf.
Tegen 8.45u waren 2 van onze dochters gearriveerd, om de bezorgers van de bedden op te vangen, en mocht het nodig zijn, dan kon 1 van onze dochters met mij naar het ziekenhuis.
Manlief liet om 9.00u al weten naar de OK te gaan .
Ondertussen arriveerden de bezorgers keurig op tijd met de bedden. 
Het liep allemaal op rolletjes, maar de spanningen gierden door mij keel .
Op het moment dat de bedden gemonteerd waren en de bezorgers vertrokken, besloten onze dochters en ik richting het ziekenhuis te gaan. We hielden er rekening mee, dat de operatie toch wel 2.5u/3.0 uur zou duren. Toen we richting Apeldoorn reden, ging rond 11.30u mijn telefoon . Tot mij grote verbazing kreeg ik manlief aan de telefoon. Ik was in de veronderstelling dat de operatie al achter de rug was, maar manlief kwam met de mededeling, dat hij zich nog steeds met bed en al in de ruimte bevond voor de OK.
Omdat we toch halverwege de weg naar het ziekenhuis waren , besloten we niet om terug te keren.
Uiteindelijk begon de operatie pas om 12.30u. Het werd een lange zit in het ziekenhuis , onze jongste dochter met haar partner die wat later kwamen, waren er gelukkig ook, toen ik rond 15.15 u gebeld werd door de chirurg met de mededeling dat de operatie is goed was verlopen .
Het slechte stuk darm is weggenomen, en de dikke en de dunne darm zijn opnieuw weer aan elkaar gehecht . Het materiaal gaat nog naar de patholoog anatoom , om te kijken of daar wat gaande is/was . Manlief zou nog een klein uurtje op de uitslaapkamer verblijven, en daarna kon hij terug naar de afdeling, en dan zou ik gebeld worden.
Maar manlief bleef veel langer op de uitslaapkamer dan verwacht, omdat o.a. zijn bloeddruk te laag was, om 17.00u ging toch maar even richting de afdeling , om te vragen of ze al iets hadden gehoord, helaas was dat niet het geval.
Rond 18.00u kwam manlief weer terug op zijn kamer . Ik mocht gelukkig al gelijk bij hem blijven . Er werd een tijdelijke urinekatheter geplaatst, en dit ging uitermate moeizaam, en het was ook nog eens een hele pijnlijke aangelegenheid voor manlief, ondanks dat hij was aangesloten op epidurale pijnstilling. Uiteindelijk lukte het om de Katheter te plaatsen, en mochten onze (schoon)kinderen een half uur later om de beurt ook even bij hem.
Op het moment dat iedereen even was geweest, en ook ik weg wilde gaan, kreeg manlief braakneigingen, en was ik net op tijd om zijn hoofd te ondersteunen, toen hij bloed met slijm begon op te geven (waarschijnlijk is dat bloeden veroorzaakt door het plaatsen van een tube voor de ademhaling) . Via het infuus kreeg hij een middel tegen de misselijkheid toegediend, en dat hielp gelukkig, zodat ook ik daarna enigszins met een gerust gevoel weg kon gaan.
Onze jongste en haar partner brachten mij naar huis, en zorgden voor eten. Gelukkig konden ze nog even blijven. Maar even nadat zij weg waren kwamen bij mij de tranen.
Op zo’n moment ben ik blij dat ik het even van mij kan afschrijven, eerst de familie maar een bericht gedaan, en nu voor mij zelf, voor later of zo .
