Een dag, om door een gouden ringetje te halen

De eerste dag van de nieuwe maand juni begon goed, nou ja goed. Ik ontdekte een kleine Teek in mijn navel, die ik had gemist. Dat is de ellende van Teken, bedekkende kleding helpt niet altijd. Hopelijk loopt deze ontmoeting met een sisser af.

Maar afgezien van die Teek, was 1 juni een topdag. In de morgen landde er tijdens de wandeling met onze hond Ulli een Libelle voor mijn neus. Ik dacht dat het een ”gewone” mannetje Platbuik was, maar toen ik inzoomde met mijn camera, zag ik dat het een zeldzame Bruine korenbout – Libellula fulva betrof. Er is nog een Libelle die op deze soort lijkt, en dat is de Oeverlibelle. Als je goed kijkt zie je de verschillen tussen de 3

Manlief  had die middag een werkconferentie in Brummen, en hij bood mij aan, om mij voor een paar uurtjes in de buurt van de beek bij Leuvenheim (gemeente Brummen) af te zetten. Het was voor mij een eeuwigheid geleden , dat ik daar had rondgestruind, dus dat werd wel weer eens een keer tijd, en bovendien lag het mooi op de route van manlief.

Maar 1 maal uit de auto gestapt, was het even slikken, want het Waterschap was daar bezig geweest om de stuw te renoveren. Maar helaas ook heel veel oude bramenstruiken waren drastisch terug gesnoeid. Juist daar op die Bramenstruiken had je kans, om de zeldzame Kleine ijsvogelvlinder – Limenitis camilla te spotten. Toen ik het stuwtje voorbij was gelopen, vloog ineens een een Wielewaal op, een prachtige geel/zwarte vogel die ik al een paar keer had, gezien, maar nog nooit op de foto heb kunnen zetten . Ik kon de vogel tot in een hoge boom volgen, maar toen ik een foto wilde maken, was helaas de vogel al gevlogen. Ik besloot het bospad nog een stukje af te lopen, maar helaas de Wielewaal liet zich niet meer zien. Ergens in de verte hoorde ik nog wel een Koekoek roepen. Ik besloot om weer terug te lopen richting de beek, om nog een restant van Bramenstruiken af te zoeken, aan de overkant van de beek. Vanuit het niets kwam er ineens een lichtblauwe vlinder aangevlogen, die gelijk al fladderend op grote hoogte in een boom ging zitten . Onmiskenbaar een Kleine ijsvogelvlinder. Maar helaas dacht ik, ook die geeft mij het nakijken. Maar ik had het mis de vlinder kwam onverwachts weer even naar beneden, zodat ik nog toch nog een paar foto’s kon maken, en daarna verdween hij voorgoed uit mijn zicht in een hoge boom.

Ik vervolgde mijn weg weer, maar niet voor lang, want opeens zag ik beweging in het heldere water van de beek. Tot mijn grote verbazing zwom een grote Ringslang – Natrix natrix langszij. De Ringslang was behoorlijk lang, iets minder dan 1.50m, dus het kon haast niet anders dan dat dit een volwassen vrouwtje betrof.

Ze had mij ook in de gaten, dus ik besloot haar in te halen. Verderop wilde ik mij wat verdekt op stellen, om een foto of filmpje te kunnen maken. En ik had geluk want ik kreeg de kans om beiden te doen. Maar ik had ook de nieuwsgierigheid van de Ringslang gewekt, want ze kwam opeens het water uitzetten, het lange gras bewoog opzij , en opeens stond ik als het ware oog in oog met een Ringslang, die voor mijn voeten abrupt stopte. Ze probeerde met haar tong de geuren op te nemen en mij denk ik te beoordelen, of ik een eetbaar hapje was (ik kan naar de reden alleen maar gissen) Ze verdween vervolgens weer net zo geruisloos als dat ze gekomen was, en ging het water weer in. Ik had haar met gemak kunnen vastpakken, want Ringslangen zijn niet giftig en bijten ook niet, maar als het niet nodig is om een dier in het wild aan te raken, dan doe ik dat ook niet . Maar wat een belevenis.

Ik nog heb nog een tijdje naar de slang zitten kijken, en besloot na een half uurtje weer verder te gaan. De beek moest ik op een gegeven moment oversteken, en op dat moment hoorde ik de Wielewaal zingen, en zag ik hem weer wegvliegen. Op het zelfde moment stond een Reegeit ineens op uit het lange gras naast het pad, en die schrok zo van mij, dat ze als een Kangoeroe wegsprong. Een eindje verderop herpakte ze zichzelf weer, en vervolgde haar weg stapvoets, en stak toen de beek over. Heel onverwachts begon een mannetje Roodborst Tapuit uit volle borst te zingen, en op op dat zelfde moment vloog er een insect langs mij heen, geel en rood van kleur, die op het eerste oog, mij altijd iets aan een vrouwtje Platbuik libelle doet denken . Maar een tel later was er al bij mij het besef , dat dit insect een grote wesp betrof, in dat geval een Hoornaar – Vespa crabro die zichzelf uitbundig ging poetsen. Prachtig om te zien, en ook dit kon ik mooi vastleggen.

En net op het moment dat manlief kwam aanrijden, om mij op te halen, landde er nog mannetje, en 1 vrouwtje Weidebeekjuffer – Calopteryx splendens

Muggenbeten, brandnetelblaren, een voor mij wegvliegende Wielewaal, het mocht de pret niet drukken. Wat een onverwachte topdag.

Hieronder vind je de filmpjes