Manlief had net als ik weinig geslapen, steeds werden er bloeddruk controles gedaan, maar hij ziet er beter uit door al dat bloed.
Hij was helemaal in de overtuiging dat hij later op de dag naar huis mocht, en dat eventuele onderzoeken volgende week poliklinisch plaats zouden gaan vinden.
Even later komt een broeder echter roet in het eten gooien, met de mededeling dat hij overgeplaatst wordt naar de 6e etage op de Maag, Darm, Lever afdeling.
Om 12.00u mocht Manlief na de laatste zak bloed eindelijk van alle toestanden op de hartbewaking afgekoppeld worden, en kon Manlief op eigen benen naar de 6e etage.
Even later kreeg Manlief te horen van de arts van de MDL dat hij een aantal scopieën de volgende dag zou krijgen onder algehele narcose. Het was nog wel even de vraag of er een Anesthesist beschikbaar was.
Nadat de arts geweest was, werd even later aan Manlief een grote kan met een een laxerende drank aangeboden de zogenaamde Moviprep. In eerste instantie lijkt het lekker, weet ik uit eigen ervaring, maar na een aantal glazen gaat het behoorlijk tegenstaan.
Ondertussen, ging ik thuis familie en vrienden inlichten over het feit dat Manlief was opgenomen, daarna was het Ulli uitlaten, en niet veel later stond onze ”vage kennis” al op de stoep om met mij na het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis kwamen niet veel later onze dochter en schoonzoon ook nog binnen waaien, en werd het al met al best een ontspannen avondje. Maar als ik van Manlief afscheid moet nemen, krijg ik toch even een brok in de keel, maar ik kan mij goed houden. Als ik door “onze vage kennis” thuis ben afgezet, en het lege huis binnenkom, nou ja leeg is niet het goede woord, want Ulli is zo blij dat er eindelijk weer gezelschap is ,maar het voelt heel erg leeg. Ik ben het wel gewend om avonden alleen te zitten, maar dit is anders. Het voelt helemaal niet goed.
Blog van Geert van vanmorgen
Ulli – X Cairn Terrier