Nog maar kort geleden op 13 juni kreeg ik een berichtje van iemand (hobbyfotograaf) uit onze wijk, dat er bij haar uilen in de boom zaten, ze had geen idee wat voor uilen, en achteraf had ze het idee dat ze het geluid andere jaren ook al had gehoord.
De uil die ze hoorde, bleek een Ransuil te zijn, en haar jongen zaten in de boom tegenover haar in een Apenbroodboom. Ze hield op afstand alles goed inde gaten, en ze was behoorlijk aan het blaffen was tegen een kat die iets te dicht in de buurt van de boom kwam. De kat was zich van geen kwaad bewust.
Wat dat betreft zou het zomaar kunnen dat ze de uilen andere jaren ook al had gehoord, omdat Ransuilen vaak jaren achter elkaar van het zelfde nest gebruik maken.
In loop van de dagen die volgden kwam ik er achter dat zich 4 uilskuikens in de boom bevonden . We hielden het zoveel mogelijk geheim , ook al was dat best moeilijk, omdat de boom waar moeder zich bevond op een redelijk drukke plek stond . Bovendien werd ook nog eens van 11 juni 2021 tot en met zondag 11 juli 2021 het uitgestelde EK 2020 (voetbal) gespeeld, wat ook weer voor de nodige onrust zorgde in de avonduren.
Maar de familie Ransuil trok zich er niet veel van aan. Moeder hield trouw de wacht , en in de schemer kwam vader steeds aanvliegen met prooidieren, want op 18 juni ontdekte ik dat 3 van de 4 uilskuikens al fladderend op pa Ransuil afkwamen, toen die rond 4.30u uur ’s morgens nog een muis kwam brengen. De kleinste bleef nog achter in het nest . Ik sliep al een aantal nachten behoorlijk slecht, en ik besloot om op te staan en richting de uiltjes te gaan. Moeder Ransuil zat in de buurt , en de jongen zaten in hun vertrouwde boom. Daardoor kwam het dat ik pa Ransuil voor het eerst zag. Soms heeft slecht slapen toch een voordeel.
Vanaf 22 juni gingen de uiltjes gingen al van tak tot tak , soms zelfs naar een andere boom . Ze worden in die periode ook wel Takkeling genoemd.
Omdat ze steeds in andere bomen zaten, lieten de jongen de oude vogels ’s nacht weten waar ze zaten Ze maakte dat duidelijk door behoorlijk hard te schreeuwen. Steeds meer bewoners in de buurt kwamen op het geluid af , en vroegen zich af wie de veroorzakers van dit geluid waren, niemand werd echt blij van dat geluid, maar gelukkig was iedereen (zonder uitzondering) toen men uiteindelijk wist wie de veroorzakers waren, heel erg begaan met het wel en wee van de Ransuilen familie.
Het werd steeds moeilijker om de uiltjes ’s morgens nog allemaal te ontdekken. Maar met vereende krachten wisten we iedere dag in welke boom ze zich bebonden. De uiltjes groeide zichtbaar, alleen de kleinste bleef wat achter in groei.
Uiteindelijk, toen zijn broertjes en of zusjes al van dak naar dak vlogen, kwam het kleintje niet verder dan een hoekje in een tuin op de grond. Uiteindelijk hebben de mensen die dat zagen gebeuren de dierenambulance gebeld. De mensen van de dierendierenambulance konden het bijna niet geloven, toen ik hun vertelde dat het om een Ransuil-uilskuiken ging waarvoor ze moesten uitrukken. Bij aankomst hebben het zij het uiltje onderzocht,. Hij bleek toch vrij mager, en daarom is het uiltje uiteindelijk meegenomen, naar de roofvogelopvang in Barchem.
Een paar dagen later bevonden de anderen zich steeds verder van de nestboom. De familie was nu echt uitgevlogen, ze waren Takkeling af.
Gisteren was het opeens stil in de wijk, en dat was toch wel even wennen.
De uiltjes waren een heerlijke afleiding . Maar het allermooiste vind ik het feit, dat in een woonwijk 4 Ransuiltjes zijn groot gebracht , en dat bijna niemand het in de gaten heeft gehad. De laatste dagen werden ze pas ontdekt, door hun geschreeuw .
Ransuil – Asio otus – Blaffende Adult
Ransuil – Asio otus – Fiepende juv.