Ze is niet meer de Torpedo.
Al een tijdje ging het niet goed met haar.
Ze was altijd al een slome zwemmer, maar de laatste tijd lag ze ook vaak stil in het water, Af en toe werd ze beet gepakt door een hitsige Bruine kikker en dan kreeg ze het toch weer voor elkaar om die van zich af te schudden.
We hadden haar al heel lang de 2 jongste kinderen kregen op een gegeven moment een aquarium op hun kamer, met 2 Sluierstaartgoudvissen erin. Helaas was 1 van onze katten een visser bij uitstek, en zo kon het gebeuren dat op een een dag 2 ogen (en nog een restje vis) mij aanstaarden op het tapijt in de slaapkamer.
En wat doe je dan, stevig volieregaas op het aquarium maken, en snel naar de dierenspeciaalzaak in het dorp. Daar hadden ze nog 1 goudvisje ,en ook nog eens eentje die er niet echt mooi uitzag, met een rare staart. Voor 2..50 gulden mocht ik de vis meenemen.
Toen de kinderen van school thuis kwamen toch maar verteld wat er gebeurd was,
Ik verzorgde de vissen waarschijnlijk te goed, want binnen de kortste keren, moest er een groter aquarium komen.
En ook dat werd al gauw voor mijn gevoel te klein. Vissen moeten nu eenmaal kunnen zwemmen.
De 2 werden naar buiten verhuist naar een oude zinken teil, maar ja dat kon ook niet te lang duren in verband met de mogelijke giftige stoffen, die van zo’n teil kunnen afkomen.
Om een lang verhaal kort te maken werd er in het voorjaar van 2000 een vijver gegraven. Een verschrikkelijk karwei, omdat de achtertuin in de diepte allerlei bouwpuin bevatte.
Maar uiteindelijk lag er toch een mooie vijver, die zonder veel kunstgrepen al die jaren al prachtig helder water heeft.
We kochten er nog een paar visjes bij.
De eerste vissen waren inmiddels al behoorlijk groot. De Sluierstaart was echt een prachtige vis, en de andere begon er uit te zien als een duikboot. Dus al snel kreeg zij de naam De Torpedo.
Al vrij snel kwamen er ook de eerste Bruine kikkers en een Gewone pad op de vijver af, en natuurlijk Libellen, maar ook een prachtige Blauwe Reiger.
En zo kon het gebeuren dat ik op een morgen, allemaal schubbetjes vond rond de vijver, en de vissen zich niet meer lieten zien.
De kleine visjes hadden het overleefd, maar onze eerste vis de prachtige Sluierstaart was verdwenen.
De Torpedo had het overleefd, maar niet zonder slag of stoot. De Reiger had haar te pakken gehad, want het was heel duidelijk te zien, aan een onstane ring achter de kieuwen waar alle schubben verdwenen waren.
Wonder boven wonder herstelde zich dat allemaal, maar we maakten wel een net over de vijver heen. Kikkers konden zich ondanks dat net over de vijver, nog vrij verplaatsen, maar de Reiger had het nakijken.
Heel veel jaren later kwam ik erachter dat De Torpedo een bijzondere goudvis bleek te zijn. Het bleek om een Wakin goudvis te gaan.
De Wakin of Japanse goudvis.
Deze goudvis lijkt op een afstand veel op de gewone goudvis, maar heeft in plaats van een krachtige enkelstaartvin een dubbele staartvin.
De bouw van de Japanse goudvis is ook anders dan die van de gewone goudvis. De Wakin heeft een breed lichaam en de kop van deze goudvis neemt bijna één derde van zijn lichaam in. Het is een kostbare goudvis die erg veel verzorging en aandacht nodig heeft. Zwemblaasproblemen zijn algemeen bekend bij deze goudvissensoort. De dubbelstaart van de Wakin komt de snelheid van deze goudvis niet ten goede.
En dan blijk je dus ineens een bijzondere best wel kostbare vis te hebben, die achteraf beter niet met gewone enkelstaart goudvissen gecombineerd had moeten worden.
Ze lag vanmorgen dood in de vijver niet geheel onverwachts. Ruim 25 cm groot van kop tot staart.
Ze heeft een keurige begrafenis gehad.
De Torpedo (Wakin goudvis)