Vandaag was het zover.
De kaars in de hal van de Hospice werd aangestoken, ten teken dat er iemand was overleden.
Even later werd de kist met de overleden persoon op een baar door de gang gereden, langs de haltafel met de kaars erop.
De aanwezige vrijwilligers en verpleegkundige en familieleden deden keurig netjes de overledene uitgeleide .
Even later liep ik ook langs de kaars heen samen met mijn familie achter de kist aan, naar buiten toe , waar een wagen van de uitvaartverzorging stond te wachten.
Ditmaal vroeg mijn schoonmoeder niet voor wie de kaars was aangestoken.
De kaars brandde nu voor haar
