De Julianaschool

Toen ik met het vorig blog; Jeugdsentiment bezig was kwam het 1 en ander naar boven drijven over mijn lagere school die best wel heel bijzonder was.

Begin jaren 60 ging ik naar deze Christelijke school in Doetinchem, mijn geboorteplaats.

Het was niet ver lopen, de school stond bij ons in de straat, alleen als we gym hadden moesten we wel een stuk verder naar een school die in de tijd van nu Pabo zou heten, en die zich bijna in het centrum van Doetinchem bevond.

Het hoofd van de school was meester J .Hij had altijd de zesde klassers onder zijn hoede vaak met de helft van de vijfde klas erbij. Meester J. woonde in de zelfde straat als dat de school stond, schuin tegenover de kerk waar hij organist was.

Het zal niemand ook verbazen dat de zangers en zangeressen onder ons hem regelmatig met zang mochten bijstaan tijdens uitvoeringen in de kerk.

Meester J. hield van zang , maar hij kon ook behoorlijk kwaad worden , dan begon hij zo snel te praten dat je dekking moest zoeken voor alle speekselspetters die dan in de rondte vlogen.

Dat was natuurlijk koren op de molen van enkele klasgenoten, en dat maakte hem alleen nog maar bozer.

Op de één of andere manier had hij de bijnaam Lorre, maar waarom weet ik niet meer.

Toen ik voor het eerst naar school ging (de kleuterschool werd dat toen genoemd)kwam ik bij juffrouw ten B. in de klas. Een hele lieve juf in mijn gedachten die later trouwde met meneer M. die hulpsinterklaas was, en die ik op latere leeftijd als leerkracht kreeg in het vervolgonderwijs en mij op een goed moment mede deelde dat ik hem als kind nog een kusje had gegeven(vond ik helemaal niet leuk).

In de eerste klas kregen wij te maken met een hele bijzondere lieve juf. juf B. een voor mijn gevoel al zeer oude dame met grijs haar. Toen moest je ook nog op zaterdagmorgen naar school.

Trouwens de meeste vaders werkten ook nog op zaterdag. Nu ik hier zo bij stil sta was de afkomst van mijn klasgenoten wel zeer gevarieerd, maar dat terzijde. Juf B had ook de collecte voor de HEMAVA kinderen onder haar hoede, als ik het goed heb was dat geld bedoeld voor kinderen die in internaten zaten. 1 keer per maand ging je dan als vijfde zesde klasser in een jouw toegewezen straat met de bus rond met de vraag of men nog iets over had voor de HEMAVA kinderen. Op school werd dan het geld geteld, en als beloning kon je dan Bijbelse plaatjes uitzoeken die je dan vervolgens kon plakken in een album.

Sowieso nam iedereen ook op maandag geld voor de zending mee. Daar was het plaatselijke snoepwinkeltje heel erg blij mee. Juf B. maakte ook altijd jam van de rozenbottels die groeide aan de struiken in de tuin van de school.

De school stond op een prachtige plek met heel veel ruimte er om heen. Voor was er een schoolplein met heel veel groen, en achter de school was een heel groot grasveld.

Daarachter was weer een bos met een grote bult , waar je in de winter op een plastic zak vanaf kon glijden, dit werd dan ook massaal( stiekem) gedaan in de pauze.

De school liet trouwens op een gegeven moment 2 schapen op het terrein lopen om het gras kort te houden. Ze hadden de namen Willeke en Bartje. Dit heeft echter niet zo lang geduurd, omdat ze bijna iedere morgen helemaal verward zaten in de rozenbottelstruiken.

Na juf B. kwam je in de tweede en derde klas van juf .Tineke C. In mijn beleving was dit een hele jonge vrolijke vriendelijke juf. Altijd lachen zingen, alle liedjes van Annie MG Smith uit ons hoofd geleerd.

Als je geluk had mocht je na school tijd een stukje met haar meerijden in de lelijke eend, een citroen 2cv.

In de vierde klas heel even meester H. meegemaakt die vervangen werd door meester J.die geweldig kon vertellen over de vaderlandse geschiedenis, zoals dat toen zo mooi werd genoemd. Klas 5 werd vervolgens weer opgedeeld, 1 gedeelte bij de zesde klassers en 1 gedeelte bij de vierde klassers.

Het Huis van Oranje kreeg natuurlijk ook volop de aandacht, wat wil je ook met zo’n naam.

Al weken voordat het koninginnen dag was waren wij al met de versieringen aan het maken. Want onze school liep mee in de optocht. De hele dag waren er dan festiviteiten die op de verschillende scholen werden georganiseerd. Van zaklopen tot koekhappen, en ‘s avonds natuurlijk de lampionnenoptocht.

Toch was de mooiste tijd toch wel het schoolreisje vooral die in de zesde klas .Een kleine week naar de Drietip in Ellecom.

Een vakantiehuis , dat er als een villa uit zag. Geweldige tijd daar gehad.

In strenge winters kon er geschaatst worden op de ondergelopen tennisbaan naast de school, en eenmalig zijn een aantal klasgenoten van mij op de schaats naar school gegaan, omdat de weg spiegelglad was, tot grote ergernis van meester J.

Toch waren er ook minder leuke dingen. 2 x per jaar verscheen er een grote bus op het schoolplein die er vervolgens een week bleef staan.

De schooltandarts was dan gearriveerd. Per klas in alfabetische volgorde werd je dan uit de klas gehaald meestal met 3 man tegelijk. Het klasgenootje die voor mij was, moest echt door de opgetrommelde ouders de bus in getild worden. Drama .

Het enige leuke aan het hele verhaal was dat je na afloop een boekje en een tandenborstel kreeg. Het was tevens de tijd van de schoolmelk en Joris 3 Pinter met zijn 3 glazen melk per dag dat doet het. De schoolbieb die voorzien was van prachtig mooie boeken , die je mocht gaan lezen als je je werk af had. De meisjes die 2 maal in de week les kregen in naaldvakken en breien. Het keurig netjes in de rij gaan staan als meester J met de koperen schoolbel gebeld had.

Maar er werden ook wel minder fraaie dingen uitgehaald. Een WC pot die uit elkaar knalde omdat iemand er carbid in had gegooid. Tijdens verkiezingen (de school was dan een stembureau) verwijs bordjes verwisselen zodat mensen op het jongens toilet terecht kwamen,wat een lol.

Niet altijd heb ik het even leuk gehad op deze school bij tijd en wijle kon ik behoorlijk door een aantal van mijn klasgenootjes buitengesloten worden omdat ik en te dik en ook nog eens roodharig was.

Ik heb een jaar langer op deze school doorgebracht gezien mijn cijfers was ik wel over , maar kwa leeftijd en in mijn doen en laten vond meester J. mij te jong om naar het vervolgonderwijs te gaan. Leuk vond ik dat zeker niet, maar dat jaar is voor mij een jaar geweest waar ik met plezier aan terug kan denken.

Wat een leuke en hechte kleine groep was dat, en wat een leuk jaar is dat geworden.

De Julianaschool geopend op 30 augustus 1954 bestaat nog steeds. Heel af en toe hoor ik er nog wel eens iets over , omdat mijn middelste dochter heel toevallig een studiegenoot(PABO) heeft die daar gewerkt heeft.

Ik kan nog uren doorgaan , wie weet waag ik er nog eens een blog aan.