Soms denk ik wel eens .
Wanneer breken er weer goede tijden aan.
Heb je het na het overlijden van je schoonmoeder voor je gevoel de zaken net weer een beetje op een rijtje , krijg je uit onverwachte hoek nog eens een trap na.
Mijn vertrouwen in de mensheid leek in ieder geval daardoor een behoorlijke deuk te hebben opgelopen.
Maar hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik tot de conclusie kom:
Dat mensen die zich niet in het verdriet van anderen kunnen plaatsen, dat zelf maar voor hun rekening moeten nemen.
Zo staan wij niet in het leven, en zo willen we ook in het leven blijven staan.
Maar hoe dan ook het raakt je wel.
En het zal nog wel even duren voor die wonden weer geheeld zijn.
En als of dat nog niet genoeg is, gaat het nu met de gezondheid van mijn moeder opeens ook hollend achteruit.
Niet dat de band zo bijzonder geweldig was met mijn moeder, ook nooit geweest, maar het raakt me wel.
Vandaag waren we bij haar op bezoek in het verpleeghuis.
Ze lag op bed, en er was totaal geen herkenning meer.
Ze had geen idee wie we waren.
Ik gaf haar wat te drinken, maar het slikken koste haar behoorlijk wat moeite.
Ze leek wat kortademig, en maakte een vermoeide indruk.
Geen stekelige opmerkingen vandaag, geen commentaar op grijze haren en baarden.
Helemaal niks vandaag.
En dat bracht mij toch een beetje van stuk.
Als ze haar opmerkingen achterwege laat dan is het goed mis.
Alleen na het overlijden van mijn vader, en toen ze getroffen werd door een levensbedreigende ziekte, was ze voor mij de moeder die ik altijd zo had gewenst.
Ze had het toen heel moeilijk en leunde behoorlijk op Geert en mij.
Maar toen in beide gevallen voor haar alles weer een beetje bij het oude was, werden we met het grootste gemak weer aan de kant geschoven.
Maar dat dat zou gaan gebeuren hadden we voorzien.
Maar hoe we haar vandaag aantroffen……………
Zo langzamerhand lijken we wel de firma Drama & Ellende,
alle narigheid blijft maar doorgaan lijkt het wel.
En het jaar is nog maar net begonnen.
Bruine Klauwier – Lanius cristatus
Omdat we toch in de buurt waren, nog heel even een bezoekje aan de Bruine Klauwier – Lanius cristatus in Netterden gebracht, en dat maakte het allemaal een beetje goed.
Maar toch bleef ondanks dat, het onbehagelijke gevoel bestaan.